Er is al weer een hele tijd verstreken sinds mijn laatste verslag, en er is veel gebeurd, dus het is weer tijd voor een update.

Het grootste nieuws wat ik jullie graag wil meedelen, en wat velen van jullie waarschijnlijk al ergens gelezen of gehoord hebben, is dat ik een werkvergunning heb gekregen! Na maanden en maanden in en uit bij Home Affairs, naar Nederland en weer terug naar Zuid-Afrika, enz., is het nu eindelijk een feit: ik mag de volgende vijf jaar in Zuid-Afrika werken zonder enige plichten van verslagdoening bij Home Affairs. Dit geeft mij de gelegenheid om genoeg praktische ervaring te krijgen, verder te studeren, en mijn raadsexamen te kunnen afleggen. Ik zie erg uit naar de tijd die voor mij ligt, waarin ik met een meer gerust hart mijn eigen plekje kan opbouwen, verhoudingen kan versterken en hopelijk op mijn manier een positieve bijdrage kan leveren aan de gemeenschap van Worcester.

Ik woon sinds 1,5 jaar in Worcester, waarvan ik nu een jaar een kamer huur in een woonhuis voor kinderen met een gezichtsbeperking. Een keer per week ben ik verantwoordelijk voor de thans 17 kinderen in de leeftijd van 6 tot 10 jaar. Het is, ironisch genoeg, een eye-opener om met deze kinderen te werken en te zien hoe zij met hun handicap omgaan en zoveel meer kunnen doen als wat ik ooit verwacht had mogelijk is, zonder de gave van zicht!

Ook sociaal gaat het goed hier. Ik heb me al vrij snel aangesloten bij een leuke groep van jong werkenden, sommigen van hier, anderen, net als ik, nieuw in Worcester. De groep is oorspronkelijk ontstaan vanuit een kerk en bestaat nu uit een wijde verscheidenheid van getrouwden, stellen en vrijgezellen, vanuit verschillende beroepen en achtergronden. Sinds ruim een half jaar heb ik een vriend, en ook dat draagt natuurlijk bij aan het geluk! Hij komt van Zuid-Afrika en woont ook in Worcester. Ik heb hem vorig jaar juni ontmoet, en wij zijn begin van dit jaar allebei begonnen om isiXhosa te leren. (Dit is een van de 11 talen in Zuid-Afrika die in deze omgeving, Western Cape, gesproken word maar de basis daarvan ligt meer in de Eastern Cape.) Een heel andere taal in vergelijking met de talen die ik zover geleerd heb, maar niettemin interessant! Wij houden allebei erg veel van het buitenleven en zijn vaak langs of op het water te vinden. Verder maken we graag tijd voor kamperen, berg klimmen, mountainbiken enz.!

Eenvraag die ik vaak krijg is: waarom Zuid-Afrika? Zuid-Afrika is vaak in het nieuws voor de slechte dingen die gebeuren, de Oscar-trial, wanbesteding van overheidsgelden, racisme, HIV/Aids en zo valt er nog meer te noemen. Toch is het geen onplezierige plek om te wonen, met ongelooflijk natuurschoon, honderden recreatiemogelijkheden en werkgelegenheid. Een land met veel potentiaal, als je het mij vraagt. De reden waarom ik nog hier woon, is niet alleen het feit dat ik hier werk heb gekregen waar ik in Nederland mogelijk nog steeds werkloos zou zijn geweest. Het is de intrigerende samenstelling van de bevolking, en de onderlinge verhoudingen, vooroordelen en verwachtingen ingesloten, die mij aan het denken zetten. Het is de armoede en de kansloosheid, die mij dankbaar maakt voor wat ik heb. En het zijn de kleine dingen die mij hoop geven voor de toekomst. De Zimbabwese vrouw die mij vanochtend, toen ik na de kerkdienst naar huis liep, zonder schroom naderde en zei dat het samen veiliger is, waarna we samen verder liepen en een leuk gesprek hadden. De man die dansend kranten verkoopt en elke motorist ’s ochtends persoonlijk groet. Het jongetje wat je elke keer met een knuffel begroet, al is het de honderdste keer dat hij je vandaag ziet. En de klanten die hun dankbaarheid uitten wanneer we goede dienst leveren. Natuurlijk zijn er soortgelijke dingen in Nederland te ervaren, en ook daar zou ik eventueel werk hebben gevonden. Maar, ik ben er van overtuigd dat er een reden is waarom ik deze keuze, die ik in eerste instantie voor mijzelf gemaakt heb, heb gemaakt, en dat God me wil leren om hier in dienst van Hem te leven. Als God het wil zal ik dan ook de komende paar jaar hier wonen, en misschien zelfs nog na de beëindiging van mijn werkvergunning, wie weet? Voorlopig plan ik om volgend jaar weer een vakantie in Nederland te houden. Ik zie er naar uit om weer bekende gezichten te zien, over bekende wegen te rijden en een bekende taal te praten!

Hopelijk tot dan!

Bye!